ماهیت و شاخص های حکمرانی در نظام سیاسی جمهوری اسلامی

حکمرانی مطلوب به عنوان یکی از شاخص های توسعه از ربع قرن آخر قرن بیستم مورد توجه اندیشمندان قرار گرفت و برنامه توسعه سازمان ملل متحد نیز سبکی را با عنوان «حکمرانی خوب » ارائه نمود و برای آن شاخص هایی را تعیین کرد. برخی از نویسندگان و صاحب نطران نیز  از همین عنوان برای تبیین شاخص های حکمرانی مطلوب در جمهوری اسلامی استفاده کرده اند.(تاریخچه) اما با توجه به مبانی حقوق اساسی و فلسفه سیاسی پذیرفته شده در جمهوری اسلامی که در قانون اساسی و دیدگاه های امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری(مدظله) موجود است و تفاوت آن با مبانی لیبرالیستی برنامه توسعه تعیین مدل حکمرانی مطلوب جمهوری اسلامی و شاخص های آن مسئله ای اساسی است(بیان مسئله) . بنابراین سوال ما این است که حکمرانی در جمهوری اسلامی چه ماهیت و شاخص های کلانی دارد؟(سوال) فرضیه این مقاله این است که حکمرانی در جمهوری اسلامی «مصلحانه» است. (فرضیه)  در پاسخ به سوال تحقیق و اثبات فرضیه، از روش تحقیق کیفی و پارادایم تفسیری و بهره برداری از مبانی فلسفی از طریق فهم این مبانی و با استفاده از منابع اصلی جمهوری اسلامی یعنی آیات و روایات و همچنین قانون اساسی و دیدگاه های امام خمینی(ره) و رهبری معظم(مدظله) استفاد کرده (روش تحقیق ) ضمن اثبات فرضیه خود، به این نتیجه رسیدیم که حکمرانی در جمهوری اسلامی دارای برخی شاخص های مشترک با حکمرانی خوب  و برخی شاخص های اختصاصی است وضمناً بر دو رکن اساسی، امام و رهبری صالح و هدف اصلاح گری استوار است.(نتیجه گیری)